خانه‌ی کاپولت در ورونا، در آن شب گرم تابستانی، روشن‌تر از همه‌جا بود. روی دیوار تالار، فرشینه‌های ابریشمی آویخته بودند و نور شمع‌های دوازده شمعدان بلوری، روی سر حاضران نقاب‌زده‌ای که در تالار می‌چرخیدند

خرگوش کوچولو از لانه‌اش بیرون رفت تا هوایی بخورد که یک‌دفعه سروکله‌ی یک سگ گنده پیدا شد.

مادربزرگ قصه‌ی قشنگی برای نوه‌ی قشنگش باربارا تعریف کرد. قصه‌ی او درباره‌ی کرم کوچکی بود که خانه نداشت و سرما می‌خورد.

خانم دوفور یک طوطی سخنگو خریده بود. طوطی او پرهایی به رنگ قرمز و سبز داشت. او هرروز کلمات جدیدی به طوطی‌اش یاد می‌داد تا بهتر حرف بزند

در تمام کشور جشن و شادی بر پا بود و همه‌جا چراغانی شده بود، چون دختر پادشاه به دنیا آمده بود؛ دختری کوچولو و زیبا.

آقای بالتازار به بچه‌ها گفت: «دوست دارید کمی قارچ بچینید؟ در این فصل همه‌ی زمین‌ها پر از قارچ می‌شود. من می‌دانم کجا قارچ بیشتری دارد. اگر بخواهید، محل قارچ‌ها را به شما نشان می‌دهم.»

سنجاب کوچولو گفت: «سلام بچه‌ها! اسم من بِنِل است. اسم شما چیست؟» دختر کوچولو گفت: «اسم من سارا است و این هم برادرم ماتیو است.»

خانم معلم گفت: «امروز می‌خواهم طرز تهیه‌ی مربای آلو را به شما یاد بدهم.» آنجل با خنده گفت: «خانم معلم، ما در باغچه‌ی حیاط خانه‌مان یک درخت آلو داریم.

در کنار رودخانه درخت بلوط بزرگی بود که شاخه‌های بزرگ و محکمی داشت. در نزدیکی این درخت، نی کوچکی سبز شد.

فصل پاییز بود و درخت بلوط خیلی ناراحت بود. او به درخت کاج که کنارش بود، گفت: «نمی‌دانم چه‌کار کنم. همه‌ی برگ‌های من ریخته است.»