آقا کوچولوی نامرتب یکی از نامرتب‌ترین آدم‌های روی زمین بود. او ظاهری بسیار کثیف و نامرتب داشت. هر جا که می‌رفت، اثرانگشتان کثیفش را بر جای می‌گذاشت.

آقا کوچولوی بامزه در یک قوری زندگی می‌کرد. این قوری بزرگ، یک اتاق‌خواب، یک حمام، یک آشپزخانه و یک اتاق پذیرایی داشت. آنجا جای مناسبی برای آقا کوچولوی بامزه بود.

گل همیشه‌بهاری که کنار گل‌سرخی روییده بود به گل سرخ گفت: «تو چقدر دوست‌داشتنی هستی. تو چقدر در چشم آدمیان و خدایان عزیزی!

پیشگویی در بازار نشسته بود و کسب‌وکار پررونقی داشت. ناگهان مردی از راه رسید و به او خبر داد که درِ خانه‌اش از لولا در آمده و داروندار او به غارت رفته است.

خری که مجسمۀ یکی از خدایان را بارش کرده بودند، با خرکچی خود داخل شهر شدند. هنگام عبور خر از درون شهر، مردم با دیدن مجسمه به حالت احترام می‌ایستادند؛

کلاغی تشنه کوزه‌ای آب یافت؛ اما آب کوزه آن‌قدر کم بود که نوک کلاغ به آن نمی‌رسید. کلاغ که از شدت تشنگی روبه‌مرگ بود به فکر چاره افتاد

خری وحشی، خری اهلی را که آفتاب می‌گرفت و استراحت می‌کرد، دید و به خاطر شرایط مطلوب و غذای خوبی که از آن لذت می‌برد، به او تبریک گفت.

خری وحشی، خری اهلی را که آفتاب می‌گرفت و استراحت می‌کرد، دید و به خاطر شرایط مطلوب و غذای خوبی که از آن لذت می‌برد، به او تبریک گفت.

روزی مردی نزد ازوپ رفت و نوشته‌هایی بی‌محتوا را که همگی سرشار از تعریف و تمجید از خود بود، برای او خواند.

خوکی به گله‌ای گوسفند پیوست و با آن‌ها مشغول چرا شد. یک روز چوپان دست‌هایش را روی گُرده او گذاشت، اما خوک شروع کرد به آه و ناله.