شرکت‌کنندگان دست‌های یکدیگر را گرفته و نیم حلقه‌ای را تشکیل می‌دهند، دو نفر که از قدرت و چابکی مناسبی برخوردار باشند به‌عنوان عمو زنجیرباف و سرگروه انتخاب‌شده و در دو سر این نیم حلقه قرار می‌گیرند.

در این بازی به‌قیدقرعه، یکی از بازیکنان روی زمین نشسته و پاهای خود را دراز می‌کند، سپس همه بازیکنان تک‌به‌تک از روی پاهای او می‌پرند.

در مسابقات شترسواری از هر دو نوع شتر دوکوهانه و یک کوهانه استفاده می‌شود (شتر بی کوهان که لاما نامیده می‌شود در منطقه خاورمیانه زیست نمی‌کند). وزن شتر دوکوهانه به ۷۵۰ تا ۸۰۰ کیلوگرم می‌رسد

این بازی از قدمت زیادی در ایران برخوردار است و انواع آن در نقاط مختلف ایران اجرا می‌شود. ابتدا به‌قیدقرعه و از طرق گوناگون مانند انداختن قاپ و یا قوطی کبریت و یا نوشتن روی برگه‌های قرعه، افرادی به‌عنوان شاه، وزیر، جلاد و دزد انتخاب می‌شوند.

سوارکاری و انجام بازی‌های نمایشی روی اسب از دیرباز در میان برخی از اقوام ایرانی رواج داشته و هنوز هم به‌صورت انفرادی و یا گروهی در گوشه‌کنار ایران خصوصاً در میان عشایر و یا ترکمن‌ها اجرا می‌شود.

ابتدا شرکت‌کنندگان به دو گروه تقسیم می‌شوند و هر یک، سردسته‌ای را برای خود تعیین می‌کند و سپس به‌قیدقرعه، گروه مهاجم و گروه مدافع مشخص شده و زمین بازی نیز توسط خط به دو بخش تقسیم می‌شود،

دال پلان از رشته بازی‌های پرتابی است که برای انجام آن قدرت بدنی و تبحر در نشانه‌گیری نقش تعیین‌کننده دارد. انجام این بازی با ۲ نفر و یا بیشتر قابل انجام است.

ابتدا دایره‌ای به قطر چهار الی پنج متر ترسیم می‌کنند، شرکت‌کنندگان به دو گروه تقسیم شده و به‌قیدقرعه، تیم مهاجم و تیم مدافع تعیین می‌شوند...

 این بازی بیشتر در شب‌های طولانی پاییز و زمستان همچنین شب‌های ماه مبارک رمضان، در کردستان و آذربایجان غربی انجام می‌گیرد. جورابین جزو رایج‌ترین بازی‌های منطقه است.

ابتدا شرکت‌کنندگان به دو گروه تقسیم می‌شوند، سپس دایره‌ای را در وسط زمین به قطر دو متر ترسیم می‌کنند. به‌قیدقرعه، گروه بازنده، داخل دایره مستقر می‌شود و رو به روی‌هم حلقه زده، کمی خم می‌شوند...