تابستان بود و هوا گرم. آقا روباهه، گرسنه و تنشنه توی لونه اش نشسته بود. توی اون گرما حوصله نداشت بره غذا پیدا کنه. هرچی نشست هیچ خبری نشد.

پاییز بود. سومین فصل سال. سنجاب کوچولوی بالای درخت نشسته بود. او محو تماشای ریختن برگ‌ها بود. برگ‌های زرد و نارنجی می چرخیدند و از درختها پایین می افتادند...

درخت مهربون تک‌‌و‌‌تنها توی دشت زندگی می‌‌‌‌‌کرد... درخت خیلی نگران بود؛ چون یه سنگ بزرگ سرِ راه آب قرار گرفته بود و دیگه آبی به اون نمی‌‌رسید.

اون روزهایی که هنوز هیچ خونه‌‌ای نبود، یه درخت بود که خیلی مهربون بود. اسم این درخت، شاخه‌‌‌طلایی بود. شاخه‌‌طلایی به همه‌‌ی پرنده‌‌ها جا می‌‌داد تا روی شاخه‌‌های اون لونه درست کنن...

مریم کوچولو به خرس‌‌‌های قطبی خیلی فکر می‌‌‌کند... او یک روز یک کتاب درباره‌‌‌ی خرس‌‌‌های قطبی هدیه گرفت. مریم در کتاب، عکس چند بچه‌‌‌خرس سفید را دید.

روزگاری، درخت انجیری بود که میوه نداشت. درخت از این بابت بسیار ناراحت بود. چون آدم‌های بسیاری از کنارش می‌گذشتند؛ اما هیچ‌کدام نگاهش نمی‌کردند.

صدفی به دام عشق ماه گرفتار آمده بود. ساعت‌ها می‌نشست و در سکوت، ماه را تماشا می‌کرد. خرچنگ، عاشق صدف است. مخصوصاً عاشق بلعیدن آن!

آن سال، زمستان در مرداب بزرگ که میان جنگلی انبوه واقع بود، زودتر از همیشه از راه رسید. تمام حیوانات و پرندگان ساکن مرداب که غافلگیر شده بودند، با شتاب به جنب‌وجوش افتادند تا فکر چاره‌ای کنند؛

انگورها کم‌کم رسیده می‌شدند و عنکبوت هم روی شاخه‌های مو راه می‌رفت. روزی عنکبوت انگورهایی را دید که بسیار درشت و حتماً هم شیرین بودند و تمام زنبورها و مگس‌ها برای دیدنشان جمع شده بودند.

توی حیاط مریم کوچولو درختان زیادی بود. یک درخت زردآلو هم بود. او دلش می‌‌‌خواست به درختان حیاط آب بدهد، ولی بیشتر به درخت آلبالو آب می‌‌داد.