روزی روزگاری در دهکده‌ای کوچک آسیابانی بود که الاغی داشت. سال‌ها الاغ برای آسیابان کار کرده بود و بارهای سنگین را ازاینجا به آنجا برده بود. ولی حالا دیگر پیر شده بود و نمی‌توانسته بار بکشد.

سارا هفت‌ساله بود. پدرش او را از هندوستان به لندن آورده بود تا درس بخواند. پدر، ساختمان بزرگی را نشان داد و گفت: «این هم مدرسه تو!»

در زمان‌های قدیم، دختر زیبایی بود که با پدر و مادرش زندگی می‌کرد. آن‌ها دخترشان را خیلی دوست داشتند، اما یک روز، مادرِ دخترک بیمار شد و از دنیا رفت.

سال‌ها پیش، دهکدة کوچکی بود به نام «آونلی». در این دهکده برادر و خواهری زندگی می‌کردند. برادر، ماتیو و خواهرش، ماریلا نام داشت. آن‌ها بااینکه پیر شده بودند، فرزندی نداشتند.

در اعماق اقیانوس آبی، نهنگ کوچکی با مادرش زندگی می‌کرد. بااینکه اسمش کوچک بود، جثه بسیار بزرگی نسبت به همه دوستانش داشت.

در گوشه‌ای از دریا، گروهی از ماهیان، خوشحال و بانشاط زندگی می‌کردند به‌جز یکی که مانند زغال سیاه بود، باقیِ ماهی‌ها، قرمز بودند.

همین‌طور که سندباد مشغول گردش بود چشمش به یک کلبه‌ی نیمه خرابه می‌افتد. به نظر می‌رسید، مدت زیادی است که هیچ‌کس در این کلبه زندگی نکرده است. سندباد که بدون توجه از جلوی آن می‌گذشت با شنیدن صدایی از حرکت ایستاد.

روزی خرگوش ناقلایی کنار رودخونه بازی می‌کرد که ناگهان تو یه سوراخ تنگ و تاریک و گلی افتاد. گروپ گروپ گروپ کنار یه تخم‌مرغ گردالو به زمین خورد.

پیکوتین یک الاغ کوچولوی خاکستری‌رنگ بود. او دوتا گوش خاکستری و یک دماغ کوچک خاکستری‌رنگ داشت. پیکوتین تمام روزها روی علف‌های نرم با خوشحالی بازی می‌کرد.

خانه‌ی موش‌ها خراب شده بود و آن‌ها می‌گشتند تا خانه جدیدی برای خود پیدا کنند. رفتند و رفتند تا به یک خانه قدیمی خالی رسیدند.