در یک دشت وسیع، پیرزنی تنها زندگی می‌کرد. فرزندانش همگی در نقاط دیگر زندگی می‌کردند و او تنهای تنها بود. یک روز، پیرزن با خود گفت: «اگر یک درخت در کنار خانه‌ی من زندگی می‌کرد چقدر خوب بود و من سرم با آن گرم می‌شد و دیگر تنها نبودم!»

ماهی کوچولو می‌خواست با خرچنگ کوچولو بازی کند، اما هر چه می‌گشت او را پیدا نمی‌کرد؛ بنابراین شنا کرد و شنا کرد تا به سبزه‌های اطراف دریاچه رسید

آورده‌اند که در زمان قدیم، مردی بود که به سیر و سیاحت علاقه‌ی فراوان داشت. بزرگ‌ترین آرزوی این مرد آن بود که بتواند روزی، گِرد جهان را بگردد و همه جای دنیا را ببیند و احوال مردم جهان را از نزدیک مطالعه کند

آورده‌اند که در زمان قدیم، شاعری بود که از این دیار به آن دیار سفر می‌کرد و مدح بزرگان می‌گفت و درمی چند می‌گرفت و زندگی خویش می‌گذرانید.

روز تعطیلی بود و آفتاب قشنگی بر زمین می‌تابید. «لین» و «یوان» در بالکن خانه با گربه‌ی کوچولویی بازی می‌کردند. همان‌طور که سرگرم بازی بودند پای لین به جعبه‌ای خورد و صدا داد.

«رونگ‌لی» لباس زیبایی بر تن کرده بود و با دو تا روبان قرمز موهایش را در دو طرف بسته بود. او اسباب‌بازی جدیدش را به بغل گرفته بود و زیر لب آواز می‌خواند.

یک سگ و یک خرگوش در بالای یک کوه قرار یک مسابقه را باهم گذاشتند. آن کوه خیلی بلند بود و به همین خاطر برای مسابقه‌ی دو خیلی مناسب بود.

روزی روزگاری در سرزمین آفریقا، مردی به نام مانگا با همسر و فرزندش زندگی می‌کرد. آن‌ها توی این دنیای بزرگ چیزی نداشتند: نه خانه‌ای، نه زمینی، نه اسبی.

برف گوله‌گوله می‌بارید. سحر کوچولو کنار پنجره ایستاده بود و دعا می‌کرد که کاش برف بیشتر بباره تا همه‌جا سفید بشه. آخه مامان به اون گفته بود که اگه برف زیاد بباره، همگی باهم خانوادگی می‌رن برف‌بازی.

توی جنگل سرسبز قصه‌ی ما حیوون‌های زیادی (بچه‌ها) زندگی می‌کردند. حیوون‌های زیاد و جورواجوری مثل خانم موشه، خاله دارکوبه، عمو جغد پیر، کبوتر مهربون، دیگه جانم براتون بگه سنجاب‌های شیطون.