روزی روزگاری، کشاورزی چند کیسه بر پشت خرش گذاشته بود تا آن‌ها را به خانه ببرد. راه، طولانی بود و خر حسابی خسته شده بود و عرق می‌ریخت.

روزی روزگاری در گوشه‌ای از جنگل پرنده‌های زیادی زندگی می‌کردند. آن‌ها زندگی راحت و آرامی داشتند؛ اما یک روز بین آن‌ها اختلاف افتاد، چون همه می‌خواستند رئیس باشند.

در زمان‌های قدیم، در کشور ژاپن، پسر کوچولویی بود به نام کین‌تارو. پدر کین‌تارو پهلوان بزرگی بود. روزی از روزها این پهلوان به جنگ دشمن رفت و کشته شد.

روزی روزگاری، پادشاهی با همسرش در قصر خود زندگی می‌کرد. سال‌ها از عمر آن‌ها گذشته بود. ولی هنوز فرزندی نداشتند. شاه و همسرش به درگاه خداوند دعا کردند و از او خواستند تا بچه‌ای به آن‌ها بدهد.

روزی روزگاری در سرزمینی، فرمانروایی با پسر جوانش زندگی می‌کرد. کار پسر جوان این بود که همیشه در کوه و دشت و صحرا دنبال شکار برود. او بر پشت اسب می‌نشست و این‌طرف و آن‌طرف می‌رفت.

ای‌کیوسان، پنج سالش بود که مادر، او را به مدرسه شبانه‌روزی برد. مدرسه شبانه‌روزی جایی بود که بچه‌ها در آنجا درس می‌خواندند و با راه و رسم زندگی آشنا می‌شدند.

روزی روزگاری دختری بود که با پدر و مادرش زندگی می‌کرد. آن‌ها زندگی خوب و خوشی داشتند؛ اما این خوشی خیلی طول نکشید. روزی از روزها مادرِ دختر بیمار شد و در رختخواب افتاد.

روزی روزگاری زن و شوهر جوانی بودند که بچه نداشتند. زن همیشه به درگاه خداوند دعا می‌کرد و از او می‌خواست فرزندی به او بدهد...دختر کوچولو آن‌قدر ظریف و کوچک بود که مادر به او می‌گفت: «بندانگشتی».

روزی روزگاری در گوشه‌ای از این دنیای بزرگ، مرد کشاورزی بود که چهار پسر داشت. پسرها بزرگ شده و به سن جوانی رسیده بودند، اما بسیار تنبل بودند و هرگز در کار کشاورزی به پدر پیرشان کمک نمی‌کردند.

روزی روزگاری در دشت سبز و زیبایی، حیوان‌های زیادی زندگی می‌کردند. در میان آن‌ها خرگوشی بود که فکر می‌کرد. از همه حیوان‌ها باهوش‌تر و زرنگ‌تر است.