یک کانگوروی دم‌دراز در استرالیا بود و با یک خرس که او * هم دُم خیلی دراز داشت دوست صمیم بود و باهم در یک کپر زندگی می‌کردند. خشک‌سالی عجیبی بود و این دو دوست صمیم بر کنار گودال آب کم‌عمقی مسکن گزیده بودند.

در زمان‌های قدیم بسیار قدیم آن دسته از ستارگانی که ما آن‌ها را ثریا یا پروین* می‌نامیم و گاهی هم به آن‌ها هفت‌خواهران می‌گوییم هفت‌تا دختر قشنگ یخین بودند.

روزی از روزها کلاغی و شاهینی در بیشه‌ای باهم شکار می‌کردند. پس‌ازآنکه مدتی باهم راه رفتند تصمیم گرفتند که هر یک در جهت مخالف دیگری برود و به شکار بپردازد و در انتهای روز هرچه شکار کرده‌اند با یکدیگر قسمت کنند.

اوایل قرن نوزدهم میلادی بود و مردم اروپا از بس در ظرف سه قرن گذشته در علم و صنعت پیشرفت کرده بودند خیلی مغرور شده بودند، هیچ‌کس را جز خودشان آدم حساب نمی‌کردند.

«رُلامانو» رب‌النوع دریاها بود. اقیانوس آبی با تمام خزاین مرواریدهای رخشان و مرجان‌های گلی رنگش به او تعلق داشت. در اعماق دریاها دارای حکومت اسرارآمیزی بود که اشعه‌ی آفتاب با رنگ‌های سبز و خاکستری به قلمرو حکومت او وارد می‌شد.

در آن دورها و در میان کوه‌های سرسخت، دو برادر زندگی می‌کردند که اسمشان «بایاما»* بود. هردو زن داشتند و زنان آن دو نیز هر یک پسری داشتند به نام «ویرو ایمبرال»

در روزگاران کهن، بسیار کهن، آنگاه‌که بسیاری از پرندگان قشنگ کنونی و حیوانات اهلی هنوز آدم بودند، روزی قبیله‌ای از بومیان استرالیا که هنگام غروب از شکار برمی‌گشتند به مرد سالخورده‌ای برخوردند

در روزگاران بسیار قدیم که این دنیای کهنه هنوز جوان بود تمام حیواناتی که اکنون در استرالیا زندگی می‌کنند آدم‌هایی بودند که در آن دور دورها یعنی آن‌طرف اقیانوس‌ها زندگی می‌کردند

کلاغ با چهار تا جوجه‌‌ی قشنگ روی یک درخت زندگی می‌‌کرد. خواهرکلاغه هم با جوجه‌‌هایش روی همان درخت زندگی می‌‌کردند. روزها جوجه‌‌کلاغ‌‌ها با هم پرواز می‌‌کردند، ولی کلاغک نمی‌‌توانست بپرد...

پسر قصه‌ی ما اصلاً دقت نمی‌‌‌کرد. یک شب پدرش به او گفت که از خویشاوندانش دعوت کند تا برای شام به خانه‌‌‌ی آنها بیایند؛