روزی روزگاری، یک مرغ و یک خروس برای جمع کردن فندق به کوه رفتند، آن‌ها از پیش قرار گذاشته بودند که هر کس اولین فندق را پیدا کرد آن را با دیگری تقسیم کند.

روزی، برادر و خواهر کوچکی کنار چاهی بازی می‌کردند، اما بی احتیاطی کردند و داخل چاه افتادند.

یکی بود یکی نبود، پیرمردی بود که با پسر و عروسش زندگی می‌کرد. چشم پیر مرد کم نور بود، گوشش کر بود و وقتی راه می‌رفت زانوانش می‌لرزید.

یکی بود یکی نبود، آشپزی بود که گرتل صدایش می‌کردند. او یک جفت کفش با پاشنه‌های قرمز داشت.

روزی بود روزگاری بود، مردی بود که در انواع کارهای تجارتی سررشته داشت.

روزی روزگاری، مردی بود که سه پسر داشت. پسری که از همه کوچک‌تر بود احمق به نظر می‌آمد و هرکس به او می‌رسید دستش می‌انداخت.

یکی بود یکی نبود، خیاطی بود که پسر ریزه میزه ای داشت و او را بندانگشتی می‌نامیدند. او با وجود کوچکی خیلی پردل و جرئت بود.

مردی روستایی پسری داشت که به اندازه یک بند انگشت بود و با اینکه چند سال داشت، اصلاً رشد نکرده بود.

یکی بود یکی نبود، ملکه پیری بود که شوهرش سال‌ها پیش مرده بود. او و تنها دختر زیبایش باهم زندگی می‌کردند.

روزی روزگاری، ملکه ای بود که خداوند به او فرزندی نداده بود. او شب و روز به درگاه خداوند دعا می‌کرد و از خدا می‌خواست به او یک پسر یا یک دختر عطا کند.