ملکه‌ی پریان برای درست کردن یک پماد جادویی یک دندان شیری لازم داشت. او چند تا از حیوان‌ها را فرستاد تا برایش دندان شیری پیدا کنند. موش کور، سنجاب، خرگوش و چند تا از حیوان‌های دیگر رفتند و دست‌خالی برگشتند.

حاکمی تصمیم گرفت که دانایان سرزمینش را آزمایش کند. روزی همه را به قصر خود دعوت کرد و به آن‌ها گفت: «از شما می‌خواهم که به من هدیه‌ای بدهید که وقتی ناراحتم خوش‌حالم کند و زمانی که خوش‌حالم ناراحتم کند.»

در روزگاران قدیم سگی بود که وحشی و بی‌ادب بود. این سگ هر کس را که از کنارش می‌گذشت گاز می‌گرفت. صاحب سگ زنگوله‌ای به گردن سگ انداخت تا مردم از دور صدای زنگوله را بشنوند و به سگ نزدیک نشوند.

گالیور مسافرت را خیلی دوست داشت. او بیشتر وقت‌ها سوار کشتی‌اش می‌شد و به جاهای دوردست سفر می‌کرد. در یکی از این سفرها هوا به‌شدت طوفانی شد و کشتی گالیور را به‌شدت تکان داد. در همین موقع کشتی دزدان دریایی هم از راه رسید و با توپ به کشتی گالیور شلیک کرد و آن را غرق کرد.

جوانی در کوهستان گردش می‌کرد که چشمش به کوتوله‌ای افتاد. ریش کوتوله به شاخه‌های یک درختچه، گیر کرده بود. جوان که خیلی مهربان بود به کوتوله کمک کرد تا خود را آزاد کند.

یک افسانه‌ی سرخپوستی می‌گوید در زمان‌های خیلی‌خیلی دور سگ‌ها مثل آدم‌ها صحبت می‌کردند و زبان آدم‌ها را بلد بودند. آن‌ها هرروز به هم خبر می‌دادند که در خانه‌ی صاحبشان چه اتفاقی افتاده است و بعد چیزهایی را که از یک دیگر شنیده بودند برای صاحبشان تعریف می‌کردند.

در روزگاران قدیم جادوگرها حیوان خانگی نداشتند؛ اما روزی یکی از آن‌ها تصمیم گرفت که برای خودش چند تا حیوان پیدا کند. حیوان‌ها وقتی از تصمیم جادوگر باخبر شدند همه جلو خانه‌اش صف کشیدند.

پسری بود که اصلاً دلش نمی‌خواست درس بخواند و همیشه به فکر بازی گوشی بود. یک روز پسرک نمره‌ی بدی گرفت و مادرش او را تنبیه کرد و اجازه نداد از اتاقش بیرون بیاید.

دانش‌آموزی بود که درس‌ومشق را دوست نداشت. دانش‌آموز تنبل همیشه پیش خودش می‌گفت: «کاشکی یک آدم‌آهنی داشتم تا همیشه تکالیفم را انجام می‌داد!»

روزی دختری روستایی به جنگل رفت و در آنجا جادوگر بدجنسی را دید که شاهزاده‌ای را اسیر کرده بود. دختر روستایی که قلب مهربانی داشت به جادوگر گفت: «اگر شاهزاده را آزاد کنی، دسته‌ای از موهای قشنگم را به تو می‌بخشم.»