یکی بود یکی نبود. پیرمرد خارکنی بود که توی یک ده کوچک زندگی می‌کرد. پیرمرد روزها به بیابان می‌رفت و خار می‌کند. خارها را به شهر می‌برد و می‌فروخت و شب به خانه برمی‌گشت.

کنار یک جنگل سبز، بچه‌گربه‌ی قشنگی با مادرش زندگی می‌کرد. گربه کوچولو، همیشه سرش را بالا می‌گرفت و تند و تند پشت سر مادرش راه می‌رفت. هرکس که او را می‌دید با خودش می‌گفت: «این بچه‌گربه‌ی قشنگ چقدر شجاع است.»

یکی بود یکی نبود. خیلی پیش‌ازاین در سرزمین چین دهکده‌ای بود. در این دهکده رسم بود، مردم روی پسر اولشان اسمی بگذارند که خیلی بلند و طولانی باشد. آن‌ها فکر می‌کردند «اسم بلند» آدم را بزرگ و مهم می‌کند.