اردیبهشت, ۱۴۰۱

• ۲۰ اردیبهشت

  قصه های شیرین فیه ما فیه: جوی حرف‌های تازه

  

  سخن به‌اندازه بیرون می‌آید. حرف‌های من به آب می‌ماند که میراب آن را به سویی روان می‌سازد. آب چه می‌داند که میراب او را به کجا می‌برد، به خیارزار، کَلَمزار یا گلستانی؟

  بخوانید
• ۲۰ اردیبهشت

  قصه های شیرین فیه ما فیه: نشانیِ درستِ دوست

  

  کسی گفت: «من فلان مرد را خوب می‌شناسم، می‌خواهی نشانه‌اش را بدهم؟» گفتند: «بفرما!» گفت: «او خَرکچی من بود و دو گاو سیاه هم داشت.» شناختن و نشانی دادن مردم این‌گونه است.

  بخوانید
• ۲۰ اردیبهشت

  قصه های شیرین فیه ما فیه: پرده‌ی مصلحت

  

  همه‌ی آرزوها، مهرها و دوستی‌هایی که آدم‌ها دارند، از مهر به پدر و مادر و دوستان گرفته تا آسمان‌ها، زمین‌ها، باغ‌ها، خانه‌ها، دانش‌ها، پیشه‌ها، غذاها و نوشیدنی‌ها، همه سراسر جزئی از آرزوی حق است

  بخوانید
• ۲۰ اردیبهشت

  قصه های شیرین فیه ما فیه: روی ماه، خط نوشتن

  

  به پیامبر (ص) ازآن‌رو «اُمّی» نمی‌گفتند که نمی‌توانست بنویسد و یا بخواند. ازاین‌رو به او می می‌گفتند که دانش او مادرزاد بود، نه اینکه آن را در جایی فراگرفته باشد.

  بخوانید
• ۲۰ اردیبهشت

  قصه های شیرین فیه ما فیه: اسیران خوشبخت

  

  پیامبر (ص) در جنگی اسیران بسیاری گرفته بود؛ همه دست‌وپابسته. در میان آن‌ها یکی هم عموی او بود؛ عباس. اسیرانِ دربند، با ناتوانی و سرشکستگی گریه می‌کردند و می‌نالیدند؛

  بخوانید
• ۲۰ اردیبهشت

  قصه های شیرین فیه ما فیه: نامه‌ی نانوشته‌ی مجنون به لیلی

  

  روزی مجنون خواست که نامه‌ای برای لیلی بنویسد. پس قلم را برداشت و در خود فرورفت: «ای لیلی! چهره‌ی تو همیشه در چشمم جای دارد.

  بخوانید
• ۲۰ اردیبهشت

  قصه های شیرین فیه ما فیه: پشت پرده‌ی شب

  

  شب دراز است برای راز گفتن و خواستن نیاز. چه خلوتی به دست آمده است امشب! بدون دردسر مردم و بی زحمت دوستان و دشمنان. خداوند پرده‌ها را کشیده تا آدم‌ها از دورویی در امان بمانند.

  بخوانید
• ۲۰ اردیبهشت

  قصه های شیرین فیه ما فیه: مهمانی عشق

  

  هرچه مهمان‌ها بیشتر شوند، خانه را بزرگ‌تر می‌کنند، آرایش بیشتری به کارمی بندند و غذای بیشتری می‌پزند. به کودک نگاه کن! تا هنگامی‌که قد او کوچک است، اندیشه‌اش نیز که مهمان اوست، به‌اندازه‌ی قالب اوست.

  بخوانید
• ۲۰ اردیبهشت

  قصه های شیرین فیه ما فیه: باخت و شناخت

  

  باخت است و شناخت است. در اندرون برخی بخشش و دادگری هست، اما شناخت نیست. در اندرون برخی دیگر شناخت هست، اما باخت نیست.

  بخوانید
• ۲۰ اردیبهشت

  قصه های شیرین فیه ما فیه: انسان، اُسطرلاب خداوند

  

  نشست‌وبرخاست با پادشاهان خطرناک است. نه ازآن‌رو که سرت را از دست بدهی که سر، رفتنی است؛ چه امروز، چه فردا. ازاین‌رو خطرناک است که نفس پادشاهان نیرومند شده است...

  بخوانید