شیری که بسیار پیر شده و قادر به شکار نبود، تصمیم گرفت از عقل خود کمک بگیرد. او با تظاهر به بیماری در غاری دراز کشیده بود

روباهی به دامی گرفتار شد و دم خود را از دست داد. او چنان از ظاهر خود شرمسار بود که زندگی به کامش تلخ شد؛

روباهی در میان راه به گودال آبی سُر خورد؛ اما هر چه کرد نتوانست از آن بالا بیاید. در همین هنگام بُز تشنه‌ای از راه رسید. بز با دیدن روباه از او پرسید که آب گوار است یا نه

روباهی وارد خانۀ هنرپیشه‌ای شد و تمام وسائل او را به‌دقت زیرورو کرد. روباه در میان وسائل هنرپیشه به نقاب شیطانکی که بسیار استادانه ساخته شده بود، برخورد.

روباه و میمونی، همچنان که باهم به سفر می‌رفتند، از اصل و نسب و دودمان دورودراز خود، حرف می‌زدند. میمون در میانۀ راه ایستاد، به محلی در کنار جاده خیره شد

روباهی هنگام بالا رفتن از پرچین باغی سُر خورد. برای آنکه به زمین نیفتد، به بوتۀ روندۀ نسترنی چنگ زد.

روباهی که از دست شکارچیان می‌گریخت، از هیزم‌شکنی خواست تا او را پنهان کند. هیزم‌شکن به روباه گفت تا در کلبۀ او مخفی شود.

درخت انگوری به درخت دیگری تکیه داد و از آن بالا رفت. روباه گرسنه‌ای خوشه‌های انگور را دید که از درخت آویخته بود

روباهی گرسنه، نان و گوشت چوپانی را در شکاف درخت بلوطی یافت. او که از شدت گرسنگی نیمه‌جان شده بود، به درون شکاف خزید

روزهایی بود که هنوز آدم سواددار کم بود. بیشتر مردم در خانه یا مکتبخانه، خواندن قرآن و دعا و بعضی کتاب‌های مذهبی را یاد می‌گرفتند. ولی نوشتن را یاد نمی‌گرفتند و از عهدۀ خواندن یک نامۀ دست‌نوشته هم برنمی‌آمدند.