در وسط یک مزرعه، در میان گل‌های گندم مترسکی به اسم «لولو» ایستاده بود. «لولو» صورتی ترسناک اما قلبی مهربان داشت. بزرگ‌ترین آرزوی او این بود که با پرنده‌ها و حیوانات دوست شود.

یکی بود یکی نبود، زیر گنبد کبود سرزمینی بود که پادشاه و ملکه اش پس از سالها انتظار، صاحب دختری شدند. پرنسس روز به روز بزرگ‌تر و زیباتر می‌شد.

وندا سطل را به دست آرنولد داد و او را به‌طرف دستشویی دخترها که نزدیک‌تر بود، برد تا کمی آب بیاورند. آرنولد باعجله درپوش لاستیکی دستشویی را گذاشت و شیر آب را باز کرد و گفت: «زود باش وندا! نمی‌خواهم کسی مرا اینجا ببیند.»