دنیای کودکان

یک پری دریایی با موهای حنایی با دو تا چشم آبی گونه‌های سرخابی تو شیشه‌ای از بلور توی یک دنیای دور اسیر و افسرده بود تنها و پژمرده بود

یک روز قشنگ بهاری، خرگوش خانم یک سبد پر از لباس‌های کثیف را در آب رودخانه شُست و آن‌ها را جمع کرد و به خانه آورد. خرگوش خانم در حیاط خانه‌اش طناب خیلی بلندی از این درخت به آن درخت بسته بود و لباس‌های تمیز و سفید را یکی‌یکی روی آن پهن کرد.

پری خانمِ کوچولو زیر درخت آلو مواظبه پرنده‌ها رو شاخه‌ها نشینند میوه‌های رسیده‌ی درختشو نچینند اما پرنده‌های تیز و ناقلا برق و بلا می‌نشینند رو شاخه‌ها.

در گوشه‌ای از آسمان و از روی یک ستاره‌ی درخشان، پریِ کوچکی به نام فروردین داشت به زمین خدا نگاه می‌کرد؛ اما چشم‌هایش پر از غم بود. چون زمین را سروصدا و دود و غبار زیادی فراگرفته بود. آن پری کوچک دلش می‌خواست به زمین بیاید، اما نمی‌توانست! فقط زمین را نگاه می‌کرد و غصه می‌خورد.

هرکسی داشت راه خودش را می‌رفت. ولی پریِ زیبای جنگل نمی‌خواست تنها برود. بر سر راه ایستاد. فیلی خاکستری از دور می‌آمد.