قصه های کودکانه

خیاط پیری یک پسر داشت. پسری که خیلی کوچک بود، درست به‌اندازه‌ی یک انگشت شَست. به همین خاطر هم اسم او را گذاشته بودند، «بندانگشتی.» بندانگشتی از هیچ‌چیز نمی‌ترسید و خیلی شجاع بود. روزی به پدرش گفت: «پدر جان! من می‌خواهم از خانه بیرون بروم و ببینم در دنیا چه خبر است!»

اطراف یک درخت اقاقیا پر شده بود از بوته‌های گل نیلوفر. نیلوفرها از ساقه و شاخه‌های درخت اقاقیا بالا رفته بودند و لابه‌لای شاخه‌های آن را با گل‌های رنگارنگ خود پر کرده بودند. درخت اقاقیا خوشحال بود که گل‌های صورتی و بنفش و سفید، زیبایی‌اش را صدچندان کرده است.

همان‌طور که می‌دانید ادیسون مخترع برق است. این داستان مربوط به زمان کودکی او و هوش فراوان وی است. یک روز ادیسون کوچولو درحالی‌که فقط هفت سال داشت پس از خوردن نهارش به زیرزمین انبار خانه که محل همیشگی او بود و علاقه‌ی خاصی به آنجا داشت رفت تا با وسایلش، سر خود را گرم کند و آزمایش‌هایش را انجام بدهد.

بهار آمده بود و درختان یکسره لباس سبز بر تن کرده و گل‌های رنگارنگ نیز در لابه‌لای درختان و بوته‌ها هنرنمایی می‌کردند. همه‌جا زیبا و خوشبو، بود پرنده‌ها شاد بودند و مشغول نغمه‌سرائی. در میان گل‌های رنگارنگ یک پروانه‌ی زیبا مشغول رقص و شادی بود.

کودکان را تماشا کنند. چن لی کنار مادر نشست و با دقت به تلویزیون زل زد. ناگهان، چن لی متوجه شد که قرار است در برنامه‌ی کودکان آن روز، یکی از نمایشنامه‌هایی که او و دوستانش در مدرسه اجرا کرده‌اند پخش شود؛