شعر کودکانه

یه روز که از خواب پا شدم از رختخواب جدا شدم اُفتاد بَرام یه اتفاق وقتی بودم توی اُتاق

در غرش رعد در ناله‌ی باد در گریه‌ی ابر بر دشت آباد در قامت کوه در چهره‌ی خاک در غنچه‌ی گل در چشمه‌ی پاک

بهار اومد، گل اومد لاله و سنبل اومد به گوش خاله ریزه صدای بلبل اومد بلند شد از جای خود شکوفه‌ها رو بو کرد جارو گرفت به دستش حیاطشو جارو کرد

یه روز پیامبرِ عزیزِ اسلام وقتِ نماز و لحظهٔ عبادت به مسجد آمد و نمازِ خود را اِقامه کرد به عشق و با جماعت

کنارِ خانواده ، شب نشینی ، شاد و خندون یه قوری چایِ دبش و پولکی ، قندِ تو قندون چقدر خوبه کنار هم بشینیم شاد و سرخوش

علی کوچولو یه گربه داشت یه گربه‌ی خیلی بلا زبر و زرنگ و ناقلا زرنگ و باهوش بود شکارچی موش بود

یکی بود، یکی نبود، زیر گنبد کبود، عمو نوروزی بود، سالی یک روزی بود. چند روز، قبل از نوروز، زن‌های ایران، پیر و جوان، می‌کردند جارو، اتاق و پستو، پاک می‌کردند شیشه‌ها، برق می‌انداختند به آن‌ها.

خاله ریزه گنجی داره گنج بزرگی داره طلایی مثل خورشید نقره ای چون ستاره درش همیشه بازه قفل و کلید نداره هر چی می‌بخشه از اون پُر می‌شه جاش دوباره

کفشای خاله‌سوسکه به پاش کمی تنگ شده وقتی‌که اون راه می‌ره فکر می‌کنی لَنگ شده خریده آقاموشه سنجد نرم و تازه پوستاشو کَنده و زود بُرده به یک مغازه

تو دست خاله ریزه قاشقی سحرآمیزه بَه که چه برقی داره وای که چقد تمیزه این از طلاست یا نقره؟ صاحب اون چه غولی است؟ نه از طلا، نه نقره است هیچ غولی صاحبش نیست