یکی بود یکی نبود. در شهری دور، پسری پنبه‌ای با ننه پنبه‌اش زندگی می‌کرد که به او پهلوان‌پنبه می‌گفتند. پهلوان‌پنبه خوب و مهربان بود و دلش می‌خواست به همه کمک کند.

حُضرت عُزیر که از پیامبران الهی بود، برای انجام مسافرتی الاغی خرید و برای دیدن برادرش به‌سوی شهر انطاکیه (شهری در نزدیکی دریای مدیترانه و در جنوب کشور ترکیه) حرکت کرد. روزها درحرکت بود و هرچه به خانه‌ی برادرش نزدیک‌تر می‌شد، بیشتر احساس شادمانی و خوشحالی می‌کرد؛

مامان پری نی‌نی ش رو امروز آورد به دنیا یه دختر کوچولو شکل مامان و بابا همه می‌گن که چشم‌هاش شبیه خاله جونه خال روی لُپِش هم شبیه خال اونه

سلام سلام ای بچه‌ها من اومدم دوست شما به من می‌گویند مملی یک پسر کاکل‌زری قصه‌هایم را شنیدید شیطنتم رو ندیدید امروز می‌خوام یه ماجرا بگم براتون بچه‌ها

اهالی ده، او را «مو نارنجی» صدا می‌کردند. چون موهایش به رنگ نارنجی بود. این دختر با مادرش در یک کلبه در کنار رودخانه زندگی می‌کرد و اسمش «ماه‌خانم» بود.