در زمانهای قدیم، پادشاهی با دختر زیبایش به خوشی زندگی می‌کرد. تا این که دختر پادشاه ناگهان دچار بیماری عجیبی شد. پادشاه هرچه پزشک بود دور تخت دختر بیمارش جمع کرد. اما هیچ کدام نتوانستند بیماری شاهزاده خانم را درمان کنند.

باد سرد زمستانی، تند وزید و گفت: «هوهو... امروز، روز تولد من است. باید با همه‌ی روزها فرق داشته باشد.» باد زمستانی بازهم هو هو کرد، این‌طرف و آن‌طرف وزید و گفت: «کجا بروم؟»

یکی بود یکی نبود. خروسی بود پَر طلایی، با دُم رنگی و تاج گلی. همه صدایش می‌زدند: قوقول خان! قوقول خان خیلی دوست داشت قصه گوش کند. هر پرنده‌ای را که می‌دید، می‌گفت: «قصه بلد نیستی؟! اگر بلدی، تعریف کن!»

خانم قَدی یک مرغ ریزه‌میزه‌ی قهوه‌ای بود. او و مرغ و خروس‌های دیگر در مزرعه‌ی ربابه خانم زندگی می‌کردند. خانم قدی کوچک و لاغر بود. یک پایش هم کمی می‌لنگید.

روزی بود و روزگاری بود. آقا فیله و خانم بزه و مرغ حنایی باهم دوست بودند. اژدها کوچولو هم دلش می‌خواست با آن‌ها دوست باشد و باهم به گردش بروند. او یک اژدهای سبز بود که روی پشتش خال‌های مشکی داشت.