در این قصه می خوانیم که انسان نباید با دشمن خود مشورت کند و به قول و وعده دشمن خود اعتماد کند.

انسان برای آینده نگری و تعیین اهداف، نیازمند «خیال‌پردازی» و «قوه تخیل» است. اما به شرطی که این تخیلات همراه با «اقدام و عمل» باشد. تخیلی که هیچ اقدام و عملی پشت آن نباشد فقط «خیال‌بافی» است و نتیجه ای در پی نخواهد داشت.

قصه ای آموزنده درباره اینکه نباید در امانت، خیانت کرد و باید مال صاحبش را به صاحبش برگرداند.