روزی روزگاری در سرزمینی دور، پادشاهی زندگی می‌کرد که مادر پیر و مهربانی داشت.

علي كوچولو يه توپ رنگارنگ داشت. توپش را خيلي دوست داشت. هرروز عصر بهانه می‌گرفت و می‌خواست بره تو كوچه بازي كنه، ولي مادرش اجازه نمی‌داد

 در روستای آباد و خوش آب و هوایی، مرد جوانی زندگی می‌کرد که کارش چوپانی بود. او هرروز صبح زود گوسفندان ِ مردم ده را جمع می‌کرد و برای چرا به دشت و صحرا می‌برد.

طاووس زيبا در جنگل سبز زندگي می‌کرد. او بال و پر و دم بسيار زيبايي داشت. روي پرهايش نقطه‌های بزرگي مثل چشم‌های درشت به نظر می‌رسید. رنگ سبز و آبي پرها،  چشم همه‌ی حيوانات را خيره می‌کرد.

در زمان‌های قدیم، در شهر اصفهان، پیرزنی زندگی می‌کرد. آن‌قدر خوش‌اخلاق و مهربان بود که به او خاله نازنین می‌گفتند. خاله یک خانه‌ی کوچک داشت.

شكوه خانم، پيرزن مهرباني بود كه همسر و فرزندي نداشت و در خانه‌ی قديمي و بزرگش به‌تنهایی زندگي می‌کرد. او دو خواهر و چند خواهرزاده داشت كه همه‌ی آن‌ها به او خاله شكوه می‌گفتند و گاهي به او سرمي زدند و حالش را می‌پرسیدند.

خانم گربه 4 تا بچه‌ی کوچولوی ناز به دنیا آورده بود. به آن‌ها شیر می‌داد و مواظبشان بود تا سالم بمانند و بزرگ شوند. خانم گربه مادر خیلی مهربانی بود.

وقتی انتشارات خوارزمی ترجمه چند اثر معروف از نیکوس کازانتزاکیس نویسنده بزرگ یونانی را به من پیشنهاد کرد، من پس از خواندن پنج شش اثر از آن نویسنده، موقتاً سه شاهکار او یعنی زوربای یونانی، آزادی یا مرگ و مسیح باز مصلوب را برگزیدم

در این مقدمه، خانم سیمین دانشور به بررسی آثار ناتانیل هاثورن نویسنده معروف آمریکایی می پردازد و رمان «داع ننگ» نوشته هاثورن را مورد بررسی قرار می دهد.

من نخستین بار او را در پیره دیدم. به بندر رفته بودم تا به عزم رفتن به «کرِت» به کشتی بنشینم. سپیده در کار برآمدن بود. باران می‌بارید. باد خشک و گرمی به‌شدت می‌وزید و شتک امواج تا به آن قهوه‌خانه کوچک می‌رسید.