داستان کودک: در روزگار قدیم، پیرزنی به همراه تنها پسرش، در یک کلبه‌ی مخروبه، در نزدیکیِ جنگلِ کاج زندگی می‌کردند. پیرزن و پسرش خیلی فقیر بودند. هرسال که می‌گذشت، آن‌ها فقیرتر می‌شدند.

داستان کودک: مادر لوسی از آشپزخانه صدایش را بلند کرد: «لوسی، باید بخوابی. هر چه اسباب‌بازی داری، جمع کن و بخواب.»

داستان خردسالان: اسم این حشره، جوجو است. بچه ها! جوجو خیلی کوچولو است.

داستان کودک: روزی روزگاری مرد جوان و ساده‌دلی زندگی می‌کرد. مرد جوان که هفت سال پیش یک نعل‌بند کار کرده بود، یک روز تصمیم گرفت به خانه برگردد. نعل‌بند برای این هفت سال کار، یک‌تکۀ بزرگ نقره به او داد و گفت: «این هم مزد تو!»

داستان کودک: یکی بود یکی نبود. توی یک مزرعۀ بزرگ، یک مرغدانی بود. در این مرغدانی، جوجه کوچولویی زندگی می‌کرد. یک روز جوجه کوچولو با خودش گفت: «من دیگر بزرگ شده‌ام. می‌توانم از این مرغدانی بیرون بروم و همه‌جا را تماشا کنم.»

داستان کودک: سگ دریایی، بشکۀ چوبی کهنه‌ای پیدا کرده بود. با خودش گفت: «آخ جان! با آن می‌شود، سُرسُره بازی کرد!» و شروع کرد به کندن چوب‌های یک طرف آن.

داستان کودک: مغازۀ آقای پوری پر از همه جور اسباب‌بازی بود. از قطعه‌های خانه‌سازی گرفته تا عروسک‌ها و سواری‌ها و کامیون‌ها...روی یکی از طاقچه‌های مغازه یک خرس بزرگ قرار داشت. اسم این خرس کالو بود.

داستان کودک: روزی روزگاری، کفاش فقیری زندگی می‌کرد که همیشه شاد و سرحال بود. او آن‌قدر خوشحال بود که تمام روز آواز می‌خواند. بچه‌ها دوست داشتند که دور پنجرۀ او جمع شوند و به آوازهایش گوش کنند.

داستان کودک: روزی از روزها، سنجاب کوچولویی از مادرش پرسید: «مادر جان، بهترین چیزِ توی دنیا چیست؟» سنجابِ مادر فکری کرد و گفت: «بهترین چیز توی دنیا، دوستی است.»

شعر کودک: خورشید زلف طلایی، که آن بالا بالایی، آفتاب کن و آفتاب کن، برف‌های کوه را آب کن - سروده پروین دولت آبادی - ترجمه از آثار هانس کریستین آندرسن