تام و جری مانند همیشه مشغول دنبال کردن هم بودند. آن‌ها سروصدای زیادی به راه انداخته بودند. در همین حال خانم خانه به‌آرامی آشپزخانه را تمیز می‌کرد و سرگرم برق انداختن کف آنجا بود.

تام یک گربۀ خاکستریِ خانگی است. او به شیطنت معروف است. جری، موش قهوه‌ای، لحظه‌ای از دست او راحت نیست. البته گاهی جری چنان تام را اذیت می‌کند که گربۀ خاکستری چاره‌ای جز تنبیه موش قهوه‌ای ندارد.

قصۀ گربه خاکستری و موش قهوه‌ای از آنجا شروع می‌شود که یک روز مثل همیشه تام داشت از زور بیشترش استفاده می‌کرد و مشغول اذیت کردن جِری بود.

آن روز، سالروز تولد ملکه آتا بود. قصه کودکانه: همۀ مورچه‌ها جشن بزرگی گرفته بودند. ملکه هم با خوشحالی نشسته بود و مورچه‌ها هرکدام هدیه‌شان را با گفتن تبریک به او تقدیم می‌کردند. اما فیلیک در فکر بود.

سالیان سال پیش، هنگامی‌که ماموت‌های پشمالو و ببرهای دندان خنجری بر روی کره‌ی زمین زندگی می‌کردند، سرمای شدیدی همه‌جا را فراگرفت. در آن روزهای سرد و وحشتناک، سنجابی، تنها بلوطش را محکم در آغوش گرفته و مراقب آن بود؛ زیرا غذا یافت نمی‌شد.

ساعت کاری اداره تمام شده بود. مسئول اداره درحالی‌که ساعت آفتابی‌اش را نگاه می‌کرد، با کشیدن دُم خروس، پایان وقت اداری را اعلام کرد. سرویس اداره که یک دایناسور بزرگ بود، آمادۀ سوار کردن کارمندان بود؛ اما فِرِد یک ماشین قشنگ داشت که با سنگ و چوب ساخته بود.

در زمانی نه‌چندان دور، در سال ۱۹۱۶ نیکُلای تزار، امپراتور روسیه بود. همه در قصر مشغول برگزاری جشن‌های سیصدمین سالگرد پادشاهی رومانوف‌ها بودند. در آن شب، آناستازیا جوان‌ترین دختر نیکُلای مثل ستاره‌ها می‌درخشید.

«کِیلی» دختر کوچکی بود که با پدر و مادرش در سرزمین افسانه‌ای کامِلوت زندگی می‌کرد. «لیونل» پدر او یکی از بهترین شوالیه‌های کاملوت بود. سال‌ها پیش در سرزمین کامِلوت دودستگی و نفاق بیداد می‌کرد. مردم باهم متحد نبودند. حتی برادر با برادرش می‌جنگید.

در خیلی زمان‌های پیش، شهری بود که آن را بابل می‌خواندند. بابل بزرگ‌ترین شهر آن روزگار بود، ساختمان‌های بزرگ و بتکده‌های پرشکوه داشت. همۀ مردم این شهر بت‌پرست بودند. در این شهر جوانی زندگی می‌کرد، که او را ابراهیم می‌گفتند

پس‌ازآنکه حضرت موسی وفات یافت، یوشعِ پیامبر، جانشین حضرت موسی، قوم خود را در سرزمین پربرکت و خرم ساکن ساخت. مردم، در روزگار یوشع پیامبر آموخته بودند که چگونه با دشمنان نبرد کنند و آموخته بودند که چگونه از رهبر و پیشوای خود اطاعت کنند