روزی روزگاری در شهری، روستایی بود و در آن روستا، مدرسه‌ای بود که پسری به نام قُلی در آن درس می‌خواند. او خانواده‌ی باسوادی داشت و پدرش کدخدای روستا بود.

روزی روزگاری در زمین خداوند در یکی از جنگل‌های دوردست، پسرکی بنام قلقلی با مادربزرگ پیر خود زندگی می‌کرد. قلقلی پسر خوبی بود و به مادربزرگ پیرش در کارها کمک می‌کرد.

حسنی هیچ وقت تکالیف مدرسه اش را انجام نمی‌داد. چون به نظر او انجام دادن تکلیف، کار خسته کننده ای بود. او می‌گفت به جای انجام دادن تکلیف می‌توان بازی کرد.