روزی بود و روزگاری بود. یک روز در زمان خسرو انوشیروان میان گروهی از مردم گفتگویی پیدا شد و باهم زدوخورد کردند.

روزی بود و روزگاری بود. یک شیر قوی‌هیکل بود که بر جنگل پهناوری‌ها حاکم بود و همه حیوانات زیر فرمان او بودند

روزی بود و روزگاری بود. یکی از پادشاهان زمان قدیم رغبت زیادی به شکار داشت و هرچند روز یک‌بار با چند تن از نزدیکان به شکار می‌رفت.