شب بود. ستاره‌ها مانند پولک‌های براق می‌درخشیدند و آسمان و کوچه‌ها را روشن کرده بودند. احمد توی حیاط دراز کشیده بود و به این‌همه زیبایی نگاه می‌کرد.

برهمن شاگردی داشت که همیشه گرسنه بود؛ زیرا برهمن در همه‌ی روز تنها یک قرص نان ذرت کوچک به وی می‌داد.

در دهکده‌ای دهقانی بود که «سومیلاکا» نام داشت. این دهقان شب و روز برای ارباب ده کار می‌کرد، اما از همه زحمتش تنها تکه نانی عایدش می‌شد.