آیینه پاک و روشن ما خاموش نشسته روی دیوار

کودکی تندخوی و بی‌آرام روی دیوار خط کشید و گذشت

به مادر گفتم آخر این خدا کیست که هم در خانه ما هست و هم نیست

سلام، ناصر جان!  نامه‌ات رسید. خوشحالمان کرد. ممنون که یاد ما کردی. ما هم خوبیم، هستیم، اینجاییم. یکجایی است شبیه ماسوله، یا همان باغان خود من؛

هفت نفر بودیم و در اتاق پذیرایی مجموعه خانه‌های بنیاد نشسته بودیم دور میزی گرد با دو فلاسک چای و پنج شش لیوان و یک ظرف قند و یک زیرسیگاری.