شادی و شقایق دو دوست بودند. یک روز آنها با مادرهایشان به پارک رفتند. آنها عجله داشتند تا پسرکوچولویی را که بادبادک داشت، ببینند؛ اما پسرک در پارک نبود.

عمه‌‌زینب پرستار بود. او با سحر کوچولو و مامان و باباش زندگی می‌‌‌‌‌کرد. عمه‌‌‌‌زینب خیلی مهربان بود. او با بیماران مهربانی می‌‌‌کرد. عمه وقتی به خانه می‌‌آمد، حسابی خسته بود، اما همچنان نمازش را می‌‌خواند.

موش خاکستری رفت تا دست و صورتش رو بشوره که صدای وحشتناکی شنید. موش ترسید و فرار کرد. چون فکر می‌‌‌کرد یه گربه‌‌‌ی عصبانی به خونه‌‌‌‌‌ش حمله کرده!

برگ توت آرام‌‌‌آرام تکان می‌‌‌خورد و صدایی از کنارش شنیده می‌‌‌شد. راستی، صدای چی بود؟ شاید دو تا کرم بودن...

یک قورباغه‌ی کوچولو بود که خیلی خجالتی بود. از همه‌چیز و همه‌کس خجالت می‌کشید. وقتی هم که خجالت می‌کشید، رنگش قرمز می‌شد؛ و این چیزی بود که قورباغه‌ی کوچولوی قصه‌ی ما اصلاً دوست نداشت.