روزی، روزگاری حاکمی زندگی می‌کرد که فرزند نداشت. زن او هرروز به باغ می‌رفت و به درگاه خدا التماس می‌کرد که فرزندی به او بدهد. عاقبت فرشته‌ای از آسمان آمد و به او گفت: «خوشحال باش که به‌زودی خداوند پسری به تو می‌بخشد که هر آرزویی بکند، آرزویش برآورده می‌شود.»

پرستو منتظر مهمان بود و برای پذیرایی کردن از او همه‌جا را آب‌وجارو می‌کرد. حیوان‌های جنگل که فهمیدند پرستو منتظر مهمان است برای کمک کردن به او رفتند.

درختان جنگل هرسال در فصل پاییز لباس‌های خود را تغییر می‌دادند، به‌جز درخت کاج که همیشه لباس سبز داشت. اما درخت کاج دوست داشت که در فصل پاییز برگ‌هایش زرد و نارنجی باشد.

لاک‌پشت کوچولوی داستان ما دوست داشت کارهایی را انجام بدهد که مناسب او نبود. مثلاً دوست داشت مثل آهو بدود و یا پرواز کند و لاک سنگینش مانع این کار می‌شد.

خانه‌ی کوچکی بود که با آجرهای صاف و منظم ساخته شده بود. توی آن خانه دختر کوچکی به نام سمیرا هم زندگی می‌کرد. بین آجرهای آن خانه مدتی بود بحث پیش آمده بود.