برآید به هر صبحدم آفتاب __ گشاید جهان ‌دیده‌ی خود زخواب

کنار شهر ما، آتشگهی هست __ فراز تپه بر پا ایستاده

چون گلِ خنده بشکفد __ بر سر شاخسارها